bir acayip insanın izlenimleri

facebookta arkadaş listem üç aşağı beş yukarı aynı yaş grubundan olan insanlardan oluşuyor. ilk başlarda herkesler üniversiteliydi; sınav, ders, öğrenci muhabbetleri kol geziyordu.. şimdi ufak ufak mezun olup iş hayatına atılıyolar ki çoğu öğretmen olacak.. bakıyorum tek tük de olsa nişan düğün fotoğrafları var.. bir kaç sene sonra bu sayı artacak.. herkes evli, barklı, işli hayatını oradan paylaşmaya devam edecek.. bir süre sonra da çocuklu fotoğraflar göreceğim bol bol.. ay seninki de büyümüş maşallah muhabbetleri yapıp birbirimize hayata dair özlü sözler içeren videolar göndereceğiz, çiçekler, böcekler, şiirler. bu mudur yani diyorum kendi kendime de sanırım evet bu.. hayatımızın facebook üzerinden kısa özeti.. düşündüm yaşlandığımızda da torun torba fotoğrafları koyar mıyız acaba diye.. biz tabi teknolojik çağın ilk kuşaklarından sayılırız, şimdiki çocuklar doğrudan teknolojinin içine doğuyorlar.. bizim dedelerimiz ninelerimiz bu işten bihaber ama biz olmayacağız.. facebookun bilmem nenin ötesine geçecek bir sürü şey çıkar eminim. ama sanki ihtiyarlığı özleştiremiyorum ben bu günümüz teknolojisine.. sanki gün gelecek, yaş kemale erecek ve biz interneti bırakacak ve yetiştirecek alan bulursak domates yetiştirmeye gidecekmişiz gibi geliyor.. ne bileyim hayal edemiyorum..